اثر مکمل‌یاری رزوراترول و تمرین هوازی بر تغییرات بافت قلب در موش‌های صحرایی مبتلا به انفارکتوس قلبی حاد

مقدمه: انفارکتوس قلبی وخیم‌ترین پیامد بیماری کرونری است. هدف از این پژوهش بررسی اثر مکمل‌یاری رزوراترول و تمرین هوازی بر تغییرات بافتی قلب در موش‌های صحرایی مبتلا به انفارکتوس قلبی حاد ناشی از ایزوپروترنول می‌باشد. روش ها: 50 سر موش صحرایی نر با محدوده سنی 10-8 هفته‌ای و وزن 200-180 گرمی تهیه و سپس به‌طور کاملاً تصادفی به پنج گروه 10 تایی گروه شاهد (CON)، ایزوپروترنول (ISO)، ایزوپروترنول + رزوراترول (ISO + RES)، ایزوپروترنول + تمرین (ISO + EXE) و ایزوپروترنول + رزوراترول + تمرین (ISO + RES + EXE) تقسیم شدند. تمرین هوازی هفته‌ای 5 جلسه دویدن روی نوارگردان با سرعت 22 متر/دقیقه به مدت 30 دقیقه و برای 8 هفته بود و گروه رزوراترول نیز به همان مدت و روزانه mg/kg 25 رزوراترول از طریق گاواژ دریافت کردند. پس از اتمام پروتکل، به غیر از گروه شاهد در بقیه گروه‌ها با تزریق ایزوپروترنول (دوز mg/kg/day 150) در دو روز متوالی انفارکتوس قلبی القا شد. 24 ساعت پس از آخرین تزریق، حیوانات بیهوش، الکتروکاردیوگرام (ECG) ثبت و سپس بافت قلبی جدا و تشریح گردید. یافته‌­ها: موش‌های صحرایی گروه شاهد دارای الگوهای ECG طبیعی و بدون انحراف بودند. تزریق ایزوپروترنول در بقیه‌ی گروه‌ها باعث اختلال در الگوی  ECGشد. در گروه ISO اندازه انفارکتوس قلبی، میلوپراکسیداز (MPO) و آپوپتوزیس افزایش معنی‌دار و نیز میزان سوپراکسید دیسموتاز (SOD) کاهش معنی‌داری نسبت به گروه CON پیدا کرد) 0/001 (p <. پیش‌درمانی با رزوراترول و تمرین ورزشی مانع از کاهش SOD و افزایش اندازه انفارکتوس قلبی، MPO و آپوپتوزیس گردید که در گروه ترکیبی معنادارتر از سایر گروه‌ها بود ) 0/01 (p <.  نتیجه‌­گیری: ترکیب رزوراترول و تمرین ورزشی از طریق کاهش تولید سوپراکسید، پراکسیدهای چربی و فعال‌سازی دفاع آنتی‌اکسیدانی از قلب در برابر تولید استرس اکسیداتیو  پس از ایسکمی محافظت می‌کند.